Hodowcy powinni znać zewnęttrzne objawy, po wystąpieniu których można sądzić, że koń nie jest zdrowy. Wówczas należy odpowiednio szybko interweniować.
Najczęściej objawy chorobowe wynikające z nienormalnego stanu psychcznego zwierzęcia i jego wyglądu, rzucające sie w oczy można ująć w kilku punktach:

1. Koń jest smutny, ospały, stoi z opuszczoną głową i jest obojętny na otoczenie;
2. Koń nie je lub je niechętnie - dużo mniej niż zwykle;
3. Jest zaniepokojony, kładzie się i tarza, albo w jego zachowaniu jest coś nienaturalnego;
4. Chory - pokłada sie, drapie nogą przednią i ogląda na boki;
5. Kaszel, bądź przyspieszony oddech względnie zwiększony wysięk z nozdrzy;
6. Na ciele zwierzęcia pojawiają sie obrzęki lub strupki;
7. Koń gorączkujący lub marznący stroszy sierść, która w ten sposób pogrubiając sie tworzy ochronną warstwę.

Nagwożdżenie- uraz podeszwy wywołany przebiciem jej ostrym przedmiotem. Wskutek uszkodzenia podeszwy koń odczuwa ból i zaczyna kuleć. Przy oglądaniu kopyta stwierdza się uszkodzenie podeszwy i bolesność w tym miejscu. Pomoc polega na usunięciu raniącego przedmiotu. Zwraca się przy tym uwagę, w którym kierunku i jak głęboko był wbity. Informacja ta jest konieczna przy dalszym leczeniu. Konia zwalnia się z pracy, a ranę trzeba odkazić i zabandażować w celu zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem.

Zagwożdżenie- występuje wskutek uszkodzenia tworzywa kopytowego przy nieprawidłowym wbijaniu podkowiaka. Najczęściej już podczas kucia koń wyszarpuje nogę, a zaraz po podkuciu lub po krótkim czasie zaczyna kuleć. Konia należy natychmiast rozkuć, a do otworu po podkowiaku wlać jodynę rywanol lub inny środek odkażający i założyć opatrunek na kopyto. Po 24 godzinach należy zmienić opatrunek. Zazwyczaj po kilku dniach kulawizna ustępuje.

Zapalenie ścięgien- u koni mamy najczęściej do czynienia z zapaleniem ścięgien zginaczy palców. Najczęstrze przyczyny to: zbyt forsowna praca, skoki przez przeszkody, jazda po grząskim, nierównym terenie, przetrenowanie bądź zły stan kopyt. Rzadko występuje kulawizna, natomiast miejsca przebiegu ścięgien są najczęściej nabrzmiałe, bolesne i cieple. Pierwsza pomoc polega na zrobieniu najpierw zimnego okładu, a następnie stosowanie przez kilka dni okładów rozgrzewających.

Zapoprężenie- uszkodzenie mięśni piersiowych z powodu przemieszczenia ich pod zaciśniętym popręgiem. Może nastąpić podczas schylania się konia, który ma już podciągnięty popręg, lub podczas obracania konia w wąskim stanowisku po dopięciu popręgu. Występuje obrzęk w dolnej części brzucha, w miejscu przylegania popręgu. Leczenie polega na stosowaniu zimnych okładów; w tym czasie można jeździć na oklep.

Podbitek- miejscowe stłuczenie. Najczęstszą przyczyna jest nadepniecie na kamień lub ostra jazda po twardym podłożu, a także niestaranne czyszczenie kopyt, czasem wadliwe kucie. Konia podbitego należy zwolnić od pracy i postawić na mokrej glinie. Ponadto stosuje się zimne okłady. Powinien się nim zająć lekarz weterynarii.

Gnicie strzałki- przyczyną jest brak ruchu, mokra, brudna ściółka oraz niestaranne czyszczenie kopyt przed i po jeździe. Gnicie następuje wskutek rozmnażania się niektórych bakterii znajdujących się w podłożu. Proces ten najczęściej rozpoczyna się w częściach zagiętych ściany rogowej kopyta i w rowku strzałki z powodu zalegania tam nawozu. Chore kopyto należy umyć i wysuszyć, smarować środkami wysuszającymi, np. dziegciem, stężonym roztworem siarczanu miedzi.

Kolka- powodowana jest zbyt obfitym żywieniem paszami treściwymi, zadaniem łatwo fermentującej paszy przegłodzonemu koniowi po wyczerpującej pracy, pojeniem w nieodpowiednim czasie, zadawaniem zepsutej paszy, raptowną zmianą sposobu żywienia, pozostawieniem spoconego konia w przeciągu. Kolka może być również wywołana przez pasożyty bytujące w przewodzie pokarmowym, np. glisty. Objawy kolki są bardzo wyraźne: koń przestaje przyjmować pokarm, jest niespokojny, ogląda się na boki, bije kopytami, kładzie się, tarza, wstaje i powtórnie się kładzie, ciężko dyszy, poci się. Przy bardzo silnym natężeniu bólu koń klęka, przysiada na zadzie, kładzie się. Choremu koniowi trzeba udzielić natychmiastowej pomocy: boki należy mocno rozcierać słomą, konia nakryć derka i powoli oprowadzać. Konieczna jest pomoc lekarska.

Mieśniochwat- powstaje najczęściej u koni dobrze żywionych, które zostały użyte do pracy po kilku dniowej przerwie i obfitym żywieniu. Użyty do pracy koń nagle staje, ma sztywny chód, stwardniałe mięśnie krzyża i zadu, wydala mocz barwy brunatnej, silnie się poci. Chorego konia należy natychmiast umieścić w cieplej stajni i wezwać weterynarza. Do czasu jego przybycia należy konia ciepło okryć. Choroba ta może doprowadzić do znacznego wycieńczenia konia, a nie leczonego - do śmierci. Aby nie dopuścić do mięśniochwatu, należy zapewnić koniowi codzienny ruch, a jeśli pozostawia się go w stajni, zmniejszyć dawki paszy treściwej do polowy.

Ochwat- jest to rozlegle zapalenie tworzywa kopytowego. Przyczyna może być: Skarmianie świeżego ziarna, pojenie zgrzanego konia, nadmierne przemęczenie, przeziębienie, postawienie zgrzanego konia w zimnym pomieszczeniu lub przeciągu, żywienie dużymi ilościami paszy bogatej w białko, nagła zmiana rodzaju lub gatunku paszy treściwej, długotrwała praca na twardym gruncie. U chorego konia puszki kopytowe są gorące, trudności sprawia mu cofanie się, przy ruchu do przodu pociąga nogami, stojąc - tylne nogi podciąga pod brzuch; u klaczy występuje wyciek z dróg rodnych. Ochwacony koń, jeśli tylko ma możliwość, opiera się o ścianę, aby odciążyć kończyny. Potrzebna jest pomoc weterynarza. Jeśli koń jest podkuty, należy go rozkuć i robić zimne okłady na kopyta.

Gruda- jest to stan zapalny skory w okolicy stawu pęcinowego, spowodowany trzymaniem konia na mokrej i brudnej ściółce w stajni, praca na podmokłym terenie, odmrożeniami, brakiem właściwej pielęgnacji kończyn, a czasem biegunka. Inna przyczyna wywołania grudy mogą być poszyty. W zależności od rodzaju czynnika wywołującego grudę, jej objawy mogą być rożne. Do najczęściej spotykanych należą:

-obrzmienie i zwilgotnienie skóry na tylnej części pęciny, poniżej stawu pęcinowego; w miejscu tym pojawiają się pęcherzyki wypełnione ropą oraz strupy; sierść jest zlepiona płynem surowiczym;
- obrzęk i łuszczenie się naskórka. Leczenie tego schorzenia trzeba powierzyć lekarzowi weterynarii; konia postawić na czystej, suchej ściółce, obrzęknięte miejsca zmyć rywanolem.